Gdy tak ciemno.
Cóż Ci dam za to, że przyszedłeś jako człowiek?
Ty - Przedwieczna Tajemnica galaktycznych wirów, równy Ojcu i Duchowi...
Gdy tak samotnie i pusto - cóż Ci dam?
Każda ze stworzonych przez Ciebie istot przynosi Tobie dar wdzięczności: aniołowie pieśń, niebo gwiazdę, magowie dary, pasterze zadziwienie, ziemia pieczarę, pustynia żłób, Dziewica Matka czułe dłonie.
Cóż Ci dam gdy mam tylko ciemność naokoło?
Nie mam nic.
Oto magowie padli przed Tobą dary kładąc u żłobu. Dary piękne i wyszukane i jakże mi teraz potrzebne.
Bo mam wkrótce wyruszyć a nie mam nic na drogę. Nie mam sił.
Potrzebuję...
Jak dziwnie jaśniejesz w tej ciemnej grocie. Jaki blask bije od dziecięcej słabości!
Mój Przewodniku...
Ty płaczesz?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz